-
Nazwa:
-
Zawichost-Skała-Kraków, ksieni klasztoru klarysek, pieczęć kultowa III. Opis II Franciszka Piekosińskiego z 1899 r.
-
Rodzaj obiektu:
-
PL
Odcisk
-
Autor i miejsce publikacji:
-
F. Piekosiński, Pieczęcie polskie wieków średnich, cz. I, Doba piastowska, Kraków 1899, s. 204, nr 348, fig. 229.
-
Daty używania wskazane w publikacji:
-
przed 1320 - 1332
-
Opis pieczęci w publikacji
-
Pieczęć podługowata (5’6 —3’2 cm.), wyobraża na tle zarzuconem różyczkami mniszkę w stojącej postawie. Po lewym jej boku stoi na ziemi wysoki krzyż. W dolnym odcinku klęcząca mniszka w prawo zwrócona, ze złożonemi do modlitwy rękami. W otoku napis:
+ S ABBATISSE DE SCALA ORDINIS SCE CLARE
W zwykłym wyciśnięta wosku, wisi pieczęć ta na sznurku z pąsowego jedwabiu u dokumentu z r. 1332 (...).
-
Miejsce/miejsca przechowywania oryginału:
-
(...) w archiwum klasztoru św. Andrzeja w Krakowie.
-
Komentarz wydawcy:
-
Ze względu, że w napisie otokowym pieczęci wspomnianą jest jeszcze Skała, jako siedziba klasztoru, przeto pieczęć ta musi pochodzić z czasu przed rokiem 1320, w którymto roku Zgromadzenie Panien Klarysek ze Skały do klasztoru św. Andrzeja w Krakowie przeniesione zostało.
-
Uwagi:
-
Omówiona przez Piekosińskiego pieczęć nie widnieje przy dokumencie z 1332 r. (Archiwum SS. Klarysek w Krakowie, dok. perg. nr 69) i nie używała jej ksieni Jolenta (Piekosiński właśnie tę postać wskazał jako jej dysponenta). Tak naprawdę do dokumentu z 1332 r. przywieszono inną pieczęć godności ksieni klasztoru klarysek w Skale-Krakowie (ksieni II), co wykazał Zenon Piech (tenże, Pieczęcie i tłoki pieczętne, w: Pax et bonum. Skarby klarysek krakowskich. Katalog wystawy, Arsenał, Muzeum Czartoryskich, wrzesień-październik 1999, Kraków 1999, s. 25-26, nr I/25-I/26). Ponadto omówiona pieczęć na pewno nie pochodzi sprzed 1320 r., na co wskazuje forma jej legendy oraz fakt, że wówczas funkcjonowały inne, ewidentnie starsze od niej pieczęcie ksień (zob. Z. Piech, Pieczęcie i tłoki pieczętne, w: Pax et bonum. Skarby klarysek krakowskich. Katalog wystawy, Arsenał, Muzeum Czartoryskich, wrzesień-październik 1999, Kraków 1999, s. 24-25). Tę samą pieczęć, ale pochodzącą - według błędnej informacji Piekosińskiego - z odcisku z 1357 r., opisał on także pod nr. 236 (tenże, Pieczęcie polskie wieków średnich, cz. I, Doba piastowska, Kraków 1899, s. 154, nr 236, fig. 172).
-
Autor opisu
-
PL
Marcin Szymoniak
