-
Nazwa:
-
Mieszko Stary, książę wielkopolski, pieczęć sygnetowa. Opis Franciszka Piekosińskiego z 1899 r.
-
Rodzaj obiektu:
-
PL
Odlew
-
Autor i miejsce publikacji:
-
F. Piekosiński, Pieczęcie polskie wieków średnich, cz. I, Doba piastowska, Kraków 1899, s. 26, fig. 5.
-
Daty używania wskazane w publikacji:
-
[1145] 1177
-
Opis pieczęci w publikacji
-
Ponieważ zaś ów egzemplarz pieczęci konnej Mieszka Starego z archiwum kolońskiego, który do roku 1145 odnosimy, nosi na sobie kontrasygilacyę pieczęci sygnetowej tegoż księcia, przeto oczywiście i tęż pieczęć sygnetową do r. 1145 odnieść należy.
Pieczęć ta sygnetowa jest mała, okrągła, doniczkowato wklęsła, i wyobraża skrzydlatego Erosa pędzącego na koniu w stronę lewą. W otoku napis ledwo czytelny:
MESICO DVX
Jestto rzymskie intaglio. Schulz, który pierwszy pieczęć tę w dziele swem "Die Schlesischen Siegel bis 1260" (Breslau 1871) z oryginału wiszącego u dokumentu z r. 1177 w archiwum rządowem wrocławskiem w poprawnym rysunku ogłosił (tab. I. N. 6), przypisuje takową mylnie księciu Mieszkowi opolskiemu (+ 1211), w czem go atoli Grünhagen w drugiem wydaniu swych szląskich regestów (str. 47) poprawia. Jest ta pięczęć zamieszczona także poprzednio już, ale w bardzo niedbałym sztychu, w dziełku Büschinga: "Die Urkunden des Klosters Leubus" (Breslau 1821) na tab. III., zaś u Żebrawskiego (Pieczęcie) w rysunku poprawnym na tablicy 3 pod N. 3.
-
Miejsce/miejsca przechowywania oryginału:
-
(...) w archiwum rządowem wrocławskiem (...).
-
Autor opisu
-
PL
Marcin Hlebionek
