-
Nazwa wzorca pieczęci:
-
Henryk, kanonik kościoła św. Jana Chrzciciela w Skalbmierzu, pieczęć kultowa
-
Zakres terytorialny
-
PL
Polska
-
PL
Małopolska
-
Rodzaj kancelaryjny pieczęci:
-
PL
-
-
Chronologia występowania:
-
1315 r.
-
Kształt:
-
PL
ostroowalna
-
Wymiary:
-
40x24 mm
-
Typ ikonograficzny:
-
PL
Pieczęć kultowa
-
Wyobrażenie napieczętne:
-
Pole pieczęci podzielone linią na dwie nierówne strefy. W górnej, znacznie większej od dolnej, postać mężczyzny z długą brodą, w wielbłądziej skórze, ukazana z profilu w wykroku, zwrócona w lewą stronę. Jest to zapewne przedstawienie św. Jana Chrzciciela, patrona kościoła w Skalbmierzu. Po jego bokach wyobrażenia półksiężyca (po prawej stronie) i sześciopromiennej gwiazdy (po lewej stronie). W dolnej strefie pieczęci postać prawdopodobnie klęczącego (albo ukazanego do połowy) adoranta ze złożonymi do modlitwy rękami i uniesioną głową, zapewne kanonika Henryka, mniejszych rozmiarów niż św. Jan i zwrócona w jego stronę (lewą pieczęci). Zachodzi ona na otok pieczęci, rozdzielając treść legendy.
-
Legenda:
-
[linia otokowa zewnętrzna i wewnętrzna: pojedyncza ciągła]
+ S HENRICI CAN(onici) · S/[CA]RBIMIRIEN(sis)
-
Pismo legendy:
-
PL
majuskuła gotycka
-
Język legendy:
-
łacina
-
Publikacje:
-
Diplomata monasterii Clarae Tumbae prope Cracoviam, wyd. E. Janota, Cracoviae 1865, s. 38, nr 48.
-
F. Piekosiński, Pieczęcie polskie wieków średnich, cz. I, Doba piastowska, Kraków 1899, s. 183, nr 310, fig. 202 (błędna informacja o piastowanej przez Henryka godności - "kanonik u św. Michała w Szkalmirzu"; w Skalbmierzu ("Szkalmirzu") nie było bowiem i nie ma nadal kościoła pod tym wezwaniem - jest tylko kościół pw. św. Jana Chrzciciela, którego kanonikiem był Henryk).
-
K. Kaczmarczyk, G. Kowalski, Katalog archiwum opactwa Cystersów w Mogile, Kraków 1919, s. 17, nr 50.
-
M. Gumowski, Handbuch der polnischen Siegelkunde, Graz 1966, s. 159, nr 384, taf. 39, il. 384.
-
Autor opisu
-
PL
Marcin Szymoniak
Henryk, kanonik kościoła św. Jana Chrzciciela w Skalbmierzu, pieczęć kultowa. Opis Franciszka Piekosińskiego z 1899 r.
