-
Nazwa wzorca pieczęci:
-
Konrad I, książę głogowski, pieczęć piesza
-
Zakres terytorialny
-
PL
Polska
-
PL
Śląsk
-
Rodzaj kancelaryjny pieczęci:
-
PL
Pieczęć większa
-
Chronologia występowania:
-
1249-1273
-
Kształt:
-
PL
okrągła
-
Wymiary:
-
70 mm
-
Typ ikonograficzny:
-
PL
Pieczęć piesza
-
Wyobrażenie napieczętne:
-
W polu pieczęci książę stojący frontalnie, odziany w zbroję, którą przykrywa sięgająca kolan szata wierzchnia bez rękawów. W prawej ręce władca trzyma włócznię z trójstrefowym proporcem na którym jednogłowy orzeł, w lewej ręce tarczę z orłem, a przy pasie miecz. Grot włóczni i prporzec zachodzą na pole legendy. Po lewej stronie księcia baszta forteczna o trzech kondygnacjach. Na pierwszej kondygnacji widoczna kobieca postać, która podtrzymuje nad książęcą tarczą hełm zwieńczony klejnotem w kształcie orła z przepaską na piersi. Na szczycie budowli trębacz dmący w róg.
-
Legenda:
-
[linia otokowa ciągła]
+ CONRADVS DEI GRA(cia) DVX ZLESIE ET POLONIE
-
Pismo legendy:
-
PL
majuskuła gotycka
-
Język legendy:
-
łacina
-
Publikacje:
-
P. Pfotenhauer, Die Schlesischen Siegel bis 1250. Im Namen des Vereins für Geschichte und Alterthum Schlesiens, Wrocław 1871, tab. 2, nr 14.
-
K. Stronczyński, Pomniki książęce Piastów lenników dawnej Polski w pieczęciach, budowlach, grobowcach i innych starożytnościach zebrane i objaśnione, Piotrków 1888, s. 196.
-
F. Piekosiński, Pieczęcie polskie wieków średnich, cz. 1, Doba piastowska, Kraków 1899, s. 105-106, nr 142, fig. 111.
-
A. Fudalej, Pieczęcie księstw głogowskiego i żagańskiego, Nowa Sól 1973, s. 15, nr 5.
-
Schlesisches Urkundenbuch. Bd. 2: 1231-1250, bearb. W. Irgang, Wien-Köln-Graz 1977, s. 261, nr 415.
-
Z. Piech, Ikonografia pieczęci Piastów, Kraków, 1993, s. 232, nr 60, fot. 55.
-
W. Fabijański, Odlewy metalowe pieczęci w zbiorze sfragistycznym Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Katalog, Wrocław 1999, s. 24, nr 24, tabl. XIV, nr 24.
-
Autor opisu
-
PL
Anna Wieczorkowska
-
PL
Robert Forysiak-Wójciński
Konrad I, książę głogowski, pieczęć piesza. Opis Franciszka Piekosińskiego z 1899 r.
