Mieszko Stary, książę wielkopolski, pieczęć piesza [falsyfikat]

Identyfikator rekordu:

https://s.lhdb.kul.pl/s/sfragis/item-set/1476

Nazwa wzorca pieczęci:

Nazwa dysponenta:

Mieszko Stary (ok. 1122-1202), książę wielkopolski

Zakres terytorialny

PL Polska

PL Wielkopolska

Rodzaj kancelaryjny pieczęci:

PL -

Chronologia występowania:

1175 [falsyfikat XIII w.]

Kształt:

PL owalna

Wymiary:

28 x 38 mm

Typ ikonograficzny:

PL Pieczęć piesza

Wyobrażenie napieczętne:

W polu pieczęci stojąca frontalnie postać, odziana w zbroję (?) na którą narzucona tunika, w hełmie na głowie, w prawej ręce trzyma włócznie, na lewym ramieniu tarczę.

Legenda:

[linia otokowa zewnętrzna: ciągła, linia otokowa wewnętrzna: ciągła]
MESICO · DVX MAXIM(vs) :

Pismo legendy:

PL majuskuła gotycka

Język legendy:

łacina

Publikacje:

Die Urkunden des Klosters Leubus. Lfg. 1, hrsg. J. G. G. Büsching, Breslau 1821, Taf. 2.

F. A. Vossberg, Siegel des mittelalters von Polen, Lithauen, Schlesien, Pommern und Preussen ein Beitrag zur Förderung diplomatischen, genealogischer, numismatischer und kunstgeschichtlicher Studien über ursprünglich slavische Theile der preussischen Monarchie mit XXV Kupfertafeln, Berlin 1854, s. 9, Taf. 6.

T. Żebrawski, O pieczęciach dawnej Polski i Litwy, Kraków 1865, s. 21-22, tabl. 3, nr 2.

Die Schlesischen Siegel bis 1250, hrsg. von A. Schultz, Breslau 1871, S. 5, Taf. I, Nr 5.

Kodeks Dyplomatyczny Wielkopolski, t. IV, wyd. I. Zakrzewski, Poznań 1881, tabl. I, nr 2.

K. Stronczyński, Pobieżny przegląd pieczęci Piastów polskich, Warszawa 1881, s. 50.

A. Małecki, Studya heraldyczne, t. I, Lwów 1890, s. 189.

F. Piekosiński, Pieczęcie polskie wiekow średnich, cz. I, Doba piastowska, Kraków 1899, s. 29-30, nr 12, fig. 8.

W. Semkowicz, [rec.] F. Piekosiński, Pieczęcie polskie wieków średnich, cz. I, Doba piastowska, Kraków 1899, "Kwartalnik Historyczny", 14, 1900, s. 695.

Schlesisches Urkundenbuch. Bd. 1. 971-1230, bearb. H. Appelt, Lfr. 3, Wien-Köln-Graz 1971, s. 242, nr 325.

L. Kajzer, Uzbrojenie i ubiór rycerski w średniowiecznej Małopolsce, Wrocław-Warszawa-Kraków 1976, s. 52, ryc. 5, nr 1.

Z. Piech, Ikonografia pieczęci Piastów, Kraków 1993, s. 205-206, nr 9.

W. Fabijański, Odlewy metalowe pieczęci w zbiorze sfragistycznym Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Katalog, Wrocław 1999, s. 26, nr 30, tabl. XVI, nr 30.

Uwagi:

Mimo iż starsza literatura uznawała pieczęć za oryginalną, to stanowisko takie podważyły nowsze badania. Wskazują one, że tak pieczęć jak i dokument do którego jest przywieszona są falsyfikatami powstałymi ok. połowy XIII w. Zob.:

Z. Kozłowska Budkowa, Repretorium polskich dokumentów doby piastowskiej, Kraków 2006, nr 75, s. 140-141;

Schlesisches Urkundenbuch. Bd. 1: 971-1230, Berab. von H. Appelt, Köln 1963, s. 239-242, nr 325;

Z. Piech, Ikonografia pieczęci Piastów, Kraków 1993, s. 205-206, nr 9.

Jest reprezentowany przez pozycje: